بسم الله الرحمن الرحيم و صلوات و سلام بر تمام انبیای الهی و رسولانش و انصار پیشگام آنان در دوران قبل از تمکین و تمام کسانی که در هر زمان و مکانی [تا یوم الدین] از حق پیروی کرده و خواهند کرد و أمّا بعد..
«الباحث عن البینه»! می‌بینیم بعد از اینکه برایت حجت آوردیم، اعتراف کردی که رضوان خداوند نعیمی بزرگتر از نعیم بهشت اوست. بیان خودت را در اینجا نقل می‌کنیم:
اقتباس المشاركة :
فقد قلْتَ أن رضوانَ اللهِ على عباده أكبرُ من كلِّ نعيمٍ سِواهُ فقُلنا لك : نعم وعلى العيْنِ والرأسِ ، أما أن تقول : فنحنُ نعبُدُ رِضوانَ اللهِ في ذاتِه، نقولُ لك : قِفْ . گفتی: «رضوان خداوند بر بندگانش از هر نعیمی بزرگتر است، حال آن نعیم هرچه که می‌خواهد باشد». میگوییم: بله، این امر را بر سر و چشم خود می‌گذاریم. اما اگر بگویی: «ما رضوان خداوند در ذاتش را می‌پرستیم»، در پاسخت میگوییم: توقف کن.
—
انتهى الاقتباس
می‌بینم می‌گویی: «توقف کن»، یعنی تو اینکه رضوان خدا همان رضایت نفس خداوند است را انکار می‌کنی؟ سبحان الله! آیا خداوند بندگان خود را از غضب نفسش بر حذر نمی‌دارد؟ تصدیق فرموده خداوند تعالی: {يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ ﴿۳۰﴾ قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۳۱﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]. «الباحث عن البینه»! آیا می‌دانی چرا خداوند در نفس خود نسبت به بندگانی که در پیشگاه خداوند کوتاهی کرده و از کوتاهی خود پشیمان هستند؛ متحسر است؟ علت آن، رأفت خداوند نسبت به بندگانش است ولی تعداد بسیار زیادی از بندگان از رحمت خداوند مأیوسند و به خاطر این یأس و ناامیدی از رحمت پروردگار نسبت به بندگان، همچنان در حق خود ظلم می‌کنند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَاد} صدق الله العظيم این رأفت در نفس خداوند است، رحمت نیز در نفس است، غضب نیز در نفس است، فرح و سرور نیز در نفس است و اسرار نیز در نفس است و برای همین نبیِّ خداوند، مسیح عیسی‌بن‌مریم که سلام و صلوات خداوند بر او باد، در حین جواب به پروردگارش، خطاب به او می‌گوید: {وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿۱۱۶﴾} صدق الله العظيم [المائدة]. می‌بینم کلام ما که میگوییم: «رضوان نفس رحمان» را انکار می‌کنی! پس به حق در برابرت حجت آورده و میگوییم: به خداوند که همین طور است، ما به محقق شدن رضوان نفس خداوند تعالی امید بسته و از غضب در نفس خداوند سبحان بر حذر هستیم! تصدیق فرموده خداوند تعالی: {وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَاد} صدق الله العظيم امام مهدی ناصر محمد و «باحث عن البینه» مانند هم نیستند، ناصر محمد یمانی از مردم دعوت می کند تا پیرو رضوان خداوند باشند و آن را نهایت آرزو و هدف حیات دنیایی و اُخروی خود قرار دهند، اما «الباحث عن البینه» مردم را از اینکه رضوان نفس خداوند را به عنوان هدف غایی خود برگزینند، باز می‌دارد؛ لذا به خداوند قسم که ما یکسان نیستیم. امام مهدی ناصر محمد و «الباحث عن البینه» یکی پیروی از رضوان خداوند رحمان را سفارش می‌کند و دیگری انتخابِ رضوان خداوند بر بندگان را به عنوان هدف غایی و نهایت آرزویشان، انکار کرده و راه پیروی از محکمات ذکر خداوند را منحرف ساخته و کج می‌کند. و در خاتمه میگوییم: خداوند تعالی می‌فرماید: {أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ ﴿۱۶۲﴾} صدق الله العظيم [آل عمران]. و اما پیروی از رضوان خداوند یعنی چه؟ اینکه کاری را که خداوند دوست داشته و نفس او از آن راضی است، انجام دهید و اما آنچه باعث خشم خداوند می‌شود انجام تمام اعمالی است که خداوند آنها را حرام کرده‌است و باعث خشم در نفس خداوند می‌شوند. تو را چه می‌شود که خداوند و نفسش را از هم جدا می‌دانی؟ منزه است خدا! او خدایی یکتاست که جز او خدایی نیست و رجوع همه به سوی اوست.
در هر حال، فرار به کارت نمی‌آید و اگر بعد از اینکه تو را به سختی شکست دادیم فرار کردی، از دست خداوند به کجا خواهی رفت؟ و سلامٌ على المرسلين والحمد لله ربّ العالمين ..
أخوكم الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
الإمام ناصر محمد اليماني
29 - شعبان - 1435 هـ
27 - 06 - 2014 مـ
07:12 صباحاً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
ــــــــــــــــــــ
البرهان على حقيقة الغضب والرضوان في نفس الرحمن لقومٍ يتفكرون ..
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على كافة أنبياء الله ورسله وأنصارهم السابقين من قبل التَّمكين والذين آمنوا واتَّبعوا الحقَّ في كلّ زمانٍ ومكانٍ إلى يوم الدين، أمّا بعد..
ويا أيّها الباحث عن البيّنة، وها أنا أراك اعترفت بعد أن أقمنا عليك الحجّة بأنّ رضوان الله هو النّعيم الأعظم من نعيم جنّات النّعيم، ونقتبس من بيانك ما يلي:
اقتباس المشاركة :
فقد قلْتَ أن رضوانَ اللهِ على عباده أكبرُ من كلِّ نعيمٍ سِواهُ فقُلنا لك : نعم وعلى العيْنِ والرأسِ ، أما أن تقول : فنحنُ نعبُدُ رِضوانَ اللهِ في ذاتِه، نقولُ لك : قِفْ .
—
انتهى الاقتباس
وأراك تقول: قِفْ؛ بمعنى أنك تُنكر أنّ رضوان الله هو رضا نفسه، ويا سبحان الله! ألم يحذِّر الله عبادَه غضبَ نفسه؟ تصديقاً لقول الله تعالى: {يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَدًا بَعِيدًا ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ (30) قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (31)} صدق الله العظيم [آل عمران].
ويا أيّها الباحث عن البيّنة، فهل تدري ما سبب وجود الحسرة في نفس الربّ على عباده النادمين على ما فرّطوا في جنب ربّهم؟ وذلك لأنّ الله رؤوفٌ بعباده ولكنّ كثيراً من عباده يائسون من رحمة ربّهم، فلا يزالون ظالمي أنفسهم باليأس والقنوط من رحمة الله الرؤوف بعباده. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ} صدق الله العظيم.
لكون الرأفة هي في نفس الله، والرحمة هي في النفس، والغضب في النفس، والفرح هو في النفس أيضاً، والأسرار في النفس، ولذلك قال نبيّ الله المسيح عيسى ابن مريم عليه الصلاة والسلام مخاطباً ربّه حين ردّ الجواب على الربِّ سبحانه، وقال الله تعالى: {وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ} صدق الله العظيم [المائدة:116].
وأراك تنكر علينا أن نقول "رضوان نفس الرحمن"! فمن ثم نقيم عليك الحجّة بالحقِّ ونقول: اللهم نعم نطمع في تحقيق رضوان نفسه تعالى ونحذر غضب نفس الله سبحانه. تصديقاً لقول الله تعالى: {وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ} صدق الله العظيم.
وليس الإمام المهديّ ناصر محمد والباحث عن البيّنة على حدِّ سواءٍ، لكون ناصر محمد اليماني يدعو إلى اتّباع رضوان الله واتّخاذه غايةً في الحياة الأولى والآخرة، وأما الباحث عن البينة فيصدّ عن ابتغاء رضوان نفس الله غايةً، إذاً والله لا نستوي مثلاً؛ الإمام المهدي ناصر محمد والباحث عن البينة لكون أحدنا يدعو إلى اتّباع رضوان الرحمن والآخر ينكر على المؤمنين أن يتَّخذوا رضوان نفس ربّهم غايتهم ومنية أنفسهم ويصدُّ عن محكم الذِّكر ويبغيها عوجاً!
وختاماً نقول: قال الله تعالى: {أَفَمَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَ اللَّهِ كَمَنْ بَاءَ بِسَخَطٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (162)} صدق الله العظيم [آل عمران].
فما هو اتِّباع رضوان الله؟ وهو أن تفعل ما يحبّه الله وترضى به نفسُه، وأمّا ما يسخط الله فهو كل فعلٍ حرَّمه الله ويُسخط نفسه. فما خطبك تفرِّق بين الله ونفسِه؟ سبحانه! فهو إلهٌ واحدٌ لا إله إلا هو إليه المصير.
وعلى كل حالٍ لن ينفعك الهرب بعدما ألجمناك بالحقِّ إلجاماً، فإن هربت [ فحا تروح من ربنا فين؟ ].
وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين ..
أخوكم؛ الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني.
_______________