الإمام ناصر محمد اليماني
26 - جمادی الآخر - 1432 هـ
30 - 05 - 2011 مـ
۹-خرداد-۱۳۹۰ه.ش.
ــــــــــــــــــــــ
{فَذَلِكُمُ اللّهُ ربّكم الحقّ فَمَاذَا بَعْدَ الحقّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ}
به خداوند قسم که اگر بندگان نعیم اعظم نبودند؛خداوند احدی را از آتش بیرون نمی‌آورد...
بسم الله الرحمن الرحيم، والصلاة والسلام على جدي محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- وجميع المُسلمين لربهم إلى يوم الدين.
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته انصار پیشگام برگزیده عزیزم در عصر" گفتگو قبل از ظهور"همگی شما نور چشم امام مهدی ناصر محمد یمانی هستید و محبت کسانی از شما در قلب من بیشتر است که در راه پروردگار، شدیدتر رقابت کنند؛ از کسانی که به خاطر امام مهدی از خداوند نمی‌گذرند تا امام مهدی از آن جهت که خلیفه خداوند است؛ به حب و قرب خداوند برسد. به کسانی که برای امام مهدی از خدا می‌گذرند، می‌گویم: اگر راست می‌گویید، به امید نزدیک شدن و قربت به چه کسی؛ از خدا می‌گذرید؟ و خداوند تعالی می‌فرماید:
{فَذَلِكُمُ اللّهُ ربّكم الحقّ فَمَاذَا بَعْدَ الحقّ إِلاَّ الضَّلاَلُ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ} صدق الله العظيم [يونس:۳۲]
مانند کسانی نباشید که به خاطر محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- از خداوند می‌گذرند تا او به بالاترین مقام حب و قرب خداوند دست یابد. به آنها می‌گوییم: ای علمای مسلمین و ای امت مسلمان برای قربت و نزدیکی به چه کسی ترجیح دادید محمدٍ رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- بنده‌ای باشد که به بالاترین درجه حب و قرب خداوند می‌رسد؟ سبحان الله؛شما بنده‌ی که هستید؟ اگر صادق هستید؛ جواب مرا بدهید!
عزیزان من از خدا پروا کنید؛ اگر شما درجه عالی و رفیع بهشت را به محمد رسول الله -صلّى الله عليه وآله وسلّم- تقدیم کنید؛ به شما می‌گویم اگر این درجه عالی و رفیع بهشت مال کسی باشد؛ او حق دارد که اگر بخواهد برای قربت به خداوند؛ آن را به کس دیگری واگذار کند تا او درنزد خداوند بیش از همه بندگان عزیز باشد؛ خداوند این را از او می‌پذیرد او به خاطر محبوب‌تر شدن درنزد خداوند چنین کرده است و خداوند این را از او پذیرفته و از بین تمام بندگان خود آن بنده را بیشتر به مقام حب خود می‌رساند و حتی خداوند بالاترین درجه حب خود از بين درجات دوست‌داران خداوند را به وی می‌دهد و تنها نعیم اعظم رضوان الله در نفس پروردگارش می‌ماند؛ اما کسانی که نفس خود را دوست دارند وقتی به این مرحله می‌رسند و خداوند به او بگوید ای بنده من؛ فلانی! پروردگارت درمحکم کتابش فرموده است:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [المائدة:۱۱۹] صدق الله العظیم.
من از تو راضی‌ام ،ای بنده‌ی من آیا تو از پروردگارت راضی هستی؟ جوابش این خواهد بود که :" پروردگارم؛چگونه می‌توانم از تو راضی نباشم؛ تو از من راضی شده و مرا از آتش نجات داده و وارد بهشت خود نموده‌ای و تنها این نیست؛ مرا نزدیک‌ترین بنده به عرش عظیم خود کرده‌ای؛ تنها این هم نیست؛ مرا خلیفه خود در ملکوت بهشت قرار دادی؛ تنها این هم نیست؛ تو در بین تمام بندگانت، مرا محبوب‌ترین بنده و مقرب‌ترین آنها قرار داده‌ای. چگونه نفس من راضی نباشد؛ تو تمام این کرامت‌ها را در حق من نموده‌ای؛ بعد از این دیگر چه تکریمی می‌ماند!"
و اما بندگان نعیم اعظم... به خداوند قسم که هیچ یک از آنان به تمام اینها راضی نخواهند شد. اگر خداوند درجه‌ی خلافت تمام ملکوت را به یکی از آنان بدهد و او را محبوب‌ترین بنده درنزد خود نماید و سپس به او بگوید: فلانی؛ای بنده‌ی من خداوند از تو راضی است و این حق بر اوست که تو را راضی نماید که این تصدیق وعده من در آیات محکم کتاب است:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} صدق الله العظیم
و بر خداوند است که تو را راضی نماید. پاسخ‌های آنان به پروردگارشان جداً مختلف است. هر يك از آنان می‌گوید:"هیهات هیهات محال است که من به اینها راضی شوم؛ ای که او را از تمام بندگانش و از خودم و تمام ملکوت دنیا و آخرتش بیشتر دوست دارم؛ چگونه حبیبی می‌تواند راضی باشد درحالی که می‌داند حبیب او خداوند رحمن از نتیجه امتحان بندگانش متحسر و حزین است چون تعداد کافران دو برابر شاکران است و این چه تراژدی و مصیبت بزرگی برای آنان است؟" به آنها نگاه کنید؛ یک یکشان می‌گویند:
{يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ} صدق الله العظيم [الزمر:۵۶].
به خاطر اینکه در قلب خود از کوتاهی‌هایی که درنزد پروردگار کرده‌اند، به شدت پشیمان و نادم هستند؛ لذا خداوند دیگر نسبت به آنان خشمگین نیست؛ بلکه می گوید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ} صدق الله العظيم [يس:۳۰].
ممکن است یکی از کسانی که از ماجرا خبر ندارد، حرف مرا قطع کرده و بگوید:"خیر پروردگار نسبت به آنان خشمگین است". پس امام مهدی درپاسخ می‌گوید: به راستی که غضب و خشم در نفس خداوند نسبت به آنان استمراردارد تا اینکه آنها از کوتاهی‌های خود در نزد خداوند نادم گردند و بر خود حسرت خورده و هریک بگویند:
{يَا حَسْرَتَى علَى مَا فَرَّطتُ فِي جَنبِ اللَّهِ وَإِن كُنتُ لَمِنَ السَّاخِرِينَ}،
و با تمام شدن سرسختی و کفر آنها نسبت به خداوند و اقرار به حقّ و پشیمانی شدیدشان؛ خشم در نفس خداوند نیز فروکش می‌کند و غضب و غیض از نفس خدا رفته و آنچه که می‌ماند حسرت بر بندگانی است که بر خود ظلم کرده‌اند. او به شدت حزین و درنفس خود بسیار بسیار متحسراست؛ به خداوند بزرگ قسم که شدت تحسر خداوند بیش از تحسر مادری است که شاهد فریاد کشیدن پسرش در آتش جهنم است. تصور کنید شدت تحسر مادر چقدر است؛ پس حال خداوند ارحم الراحمین که رحمش به بندگان بیش از ترحم مادر به فرزندش است؛ چگونه خواهد بود... ای بندگان خداوند رحمن و رحیم؛ تصور کنید شدت حسرت خداوند رحمن و رحیم چقدر خواهد بود.
ممکن است یکی از کسانی که نمی‌داند، سخنم را قطع کرده و بگوید:"ناصر محمد؛ آیا خداوند قادر نیست آنها را بیامرزد و عذابشان نکند و به جای آنکه متحسربماند؛ آنان را وارد بهشت نماید؟" امام مهدی ناصر محمد در جواب می‌گوید: خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِ‌مِينَ ﴿٣٥﴾ مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ ﴿٣٦﴾} صدق الله العظيم [القلم].
چگونه ممکن است سرانجام مؤمن و فاسق یکی باشد و هر دو وارد بهشت شوند! خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَفَمَن كَانَ مُؤْمِنًا كَمَن كَانَ فَاسِقًا لَّا يَسْتَوُونَ} صدق الله العظيم [السجدة:۱۸].
و خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَمَن يُشَاقِقِ الرَّ‌سُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُ الْهُدَىٰ وَيَتَّبِعْ غَيْرَ سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ نُوَلِّهِ مَا تَوَلَّىٰ وَنُصْلِهِ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِيرً‌ا ﴿١١٥﴾ إِنَّ اللَّـهَ لَا يَغْفِرُ أَن يُشْرَ‌كَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَن يَشَاءُ وَمَن يُشْرِ‌كْ بِاللَّـهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا ﴿١١٦﴾ إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلَّا إِنَاثًا وَإِن يَدْعُونَ إِلَّا شَيْطَانًا مَّرِ‌يدًا ﴿١١٧﴾ لَّعَنَهُ اللَّـهُ وَقَالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبَادِكَ نَصِيبًا مَّفْرُ‌وضًا ﴿١١٨﴾ وَلَأُضِلَّنَّهُمْ وَلَأُمَنِّيَنَّهُمْ وَلَآمُرَ‌نَّهُمْ فَلَيُبَتِّكُنَّ آذَانَ الْأَنْعَامِ وَلَآمُرَ‌نَّهُمْ فَلَيُغَيِّرُ‌نَّ خَلْقَ اللَّـهِ وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللَّـهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَ‌انًا مُّبِينًا ﴿١١٩﴾ يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُ‌ورً‌ا ﴿١٢٠﴾ أُولَـٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿١٢١﴾ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِ‌ي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَعْدَ اللَّـهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ قِيلًا ﴿١٢٢﴾ لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرً‌ا ﴿١٢٣﴾ وَمَن يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَـٰئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرً‌ا ﴿١٢٤﴾} صدق الله العظيم [النساء].
به کلام خداوند تعالی نظر کنید:
{وَمَن يَتَّخِذِ الشَّيْطَانَ وَلِيًّا مِّن دُونِ اللَّـهِ فَقَدْ خَسِرَ خُسْرَ‌انًا مُّبِينًا ﴿١١٩﴾ يَعِدُهُمْ وَيُمَنِّيهِمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُ‌ورً‌ا ﴿١٢٠﴾ أُولَـٰئِكَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَلَا يَجِدُونَ عَنْهَا مَحِيصًا ﴿١٢١﴾وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَنُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِ‌ي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَعْدَ اللَّـهِ حَقًّا وَمَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّـهِ قِيلًا ﴿١٢٢﴾ لَّيْسَ بِأَمَانِيِّكُمْ وَلَا أَمَانِيِّ أَهْلِ الْكِتَابِ مَن يَعْمَلْ سُوءًا يُجْزَ بِهِ وَلَا يَجِدْ لَهُ مِن دُونِ اللَّـهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرً‌ا ﴿١٢٣﴾} صدق الله العظيم.
چگونه ممکن است کلام خداوند حق نباشد و خداوند سبحان بر خلاف وعده‌ای که خود خداوند سبحان به آنها داده است عمل نماید و چه کسی راستگوتر از خداوند است؟ خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَنَادَى أَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقًّا فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ ربّكم حَقًّا قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَيْنَهُمْ أَن لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الظَّالِمِينَ} صدق الله العظيم [الأعراف:۴۴].
به خداوند قسم که اگر بندگان نعیم اعظم نبودند؛ خداوند احدی را از آتش خارج نمی‌ساخت. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{ وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ فَأُوْلَئِكَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ فِي جَهَنَّمَ خَالِدُونَ} صدق الله العظيم [المؤمنون:۱۰۳].
ولی ای مردم، بندگان نعیم اعظم، جنت نعیم را رد می‌کنند و از وعده‌ی خداوند به کسانی که از آنها راضی است مبنی بر این که آنها از پروردگارشان راضی خواهند شد استفاده می‌کنند. خداوند تعالی فرموده است:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [المائدة:۱۱۹]
اما بندگان نعیم اعظم درنفس خود راضی نیستند؛ علی رغم اینکه خداوند از آنان راضی است و آنقدر آنها را مورد تکریم قرار داده که تمام بندگان او درملکوت به دهشت افتاده‌اند. بعد از اینکه خداوند پاداش‌های خود را برای راضی کردن نفس آنها عرضه نمود؛ به آنان می‌فرماید: آیا شما را از آتشم نجات نداده و وارد بهشت خود نکردم؟ می‌گویند:" البته که چنین است خدایا؛ اما ما راضی نیستیم" و سپس با وعده‌ای که خداوند به آنها داده است برای خداوند حجت می‌آورند که:" ای راستگوترین راستگویان فرموده‌ای و کلامت حق است:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} [المائدة:۱۱۹]
پروردگارشان درپاسخ می‌فرماید:
{وَعْدَ اللَّهِ لا يُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ} [الروم:۶].
{وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ} [التوبة:۱۱۱].
اگر می‌خواهید درجات شما را در بهشت نعیم بالا ببریم؛ این وعده‌ی صادق از جانب پروردگارتان داده شده است:
{وَأَن لَّيْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَىٰ ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْيَهُ سَوْفَ يُرَ‌ىٰ ﴿٤٠﴾ ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ ﴿٤١﴾} صدق الله العظيم [النجم].
ما کمترین ظلمی نسبت به عمل شما نکرده‌ایم و این تصدیق وعده‌ی حقی است که در آیات محکم کتابم به شما داده‌ایم:
{إِنَّ اللّهَ لاَ يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِن تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا} صدق الله العظيم [النساء:۴۰]
ولی پروردگارتان هرچه که بخواهد می‌کند:
{لا يُسْأَلُ عَمَّا يَفْعَلُ وَهُمْ يُسْأَلُونَ} [الأنبياء:۲۳].
اگر پروردگارتان از جانب خود فضل بیشتری به شما عنایت نماید؛ چه کسی می‌خواهد او را مورد محاسبه قرار دهد؟ اگر پروردگارتان بخواهد، بیشتر به شما داده و درجه شما را آن قدر در بهشت نعیم خود بالا می‌برد تا راضی شوید، آیا به اینکه پروردگارتان آن قدر درجه‌ی شما را بالا ببرد که به اعلی درجه‌ای برسید که تنها سزاوار یکی از بندگان من است؛ راضی‌تان می‌کند؟
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}صدق الله العظیم
اینجا دهشت تمام بندگان درملکوت جن و انس از هر جنسی را فرا می‌گیرد و نزد خود می‌گویند:" ای عجب از اینان؛ چطور؟ خداوند از آنان راضی است و می‌خواهد برای وفای به وعده خود:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} صدق الله العظیم
آنها را راضی کند! چطور تک تکشان رفیع‌ترین درجه در جنت النعیم را رد می‌کنند؟ این کاری عجیب از سوی این قوم است که محبوب خداوندند و محب او؟( يحبهم ويحبونه".)
سپس همگان ندای پروردگار خطاب به قومی که محبوب خداوندند و محب او را می‌شنوند که می‌فرماید: " ای بندگان من؛ آیا درنفس خود راضی نشده‌اید؛ ما به تک تک شما بالاترین درجه در بهشت را عطا کرده و بیش از آن نیز به شما دادیم و در این روز ملاقات؛ شما را مطلقا محبوب‌ترین بندگان در نزد خود قرار داده‌ام؛آیا راضی هستید؟ " در اینجا شگفتی بزرگی روی داده و دهشت تمام بندگان ملکوت خداوند را دربرمی‌گیرد؛ چون همگی می‌شنوند که بندگان نعیم اعظم می‌گویند:"هیهات حتی اگر ما را از تمام بندگان ملکوتت بیشتر دوست داشته باشی؛ راضی نخواهیم شد" و سپس باز به وعده‌ی خداوند به بندگانی که از آنها راضی است و راضیشان خواهد کرد استناد می‌کنند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ} صدق الله العظیم
خداوند در پاسخ می‌گوید: ای بندگان من، چه چیزی شما را راضی می‌کند؟ می‌گویند:" خداوندا نم توانی با آنچه که داری ما راضی نمایی". پروردگارشان می‌فرماید: آیا ایمان ندارید که خداوند بر هر کاری قادر است؟ همگی یک صدا می‌گویند:"البته که ايمان داریم. تو هرچه بخواهی می‌آفرینی و علیم و خبیری ولی بعد از حق چه چیزی جز گمراهی می‌ماند." خداوند مقصود آنان را می‌داند: و بعد از حق چیزی جز گمراهی نمی‌ماند، چون خداوند سبحان؛ پروردگاری چون خود نمی‌آفریند؛ سبحانه و تعالی... چون راز رضوان او در ذات خداوند سبحان و تعالی نهفته است.
در اینجا ملایکه مقرب خداوند رحمان و همگان دچار تعجب شده و از غضب خداوند بر اینان به شدت می‌هراسند؛ چگونه به پروردگاری که آنها را تکریم کرده و اجازه داده تا با وی سخن بگویند؛ چنین خطاب کرده و می‌گویند با آنچه که داری نمی‌توانی ما را راضی نمایی؛ به خداوند بزرگ قسم که این دهشتی بزرگ است. خداوند درپاسخشان می‌گوید: خداوند وعده‌ای داده است که کذب در آن راه ندارد؛ پروردگارتان وعده داده که شما را راضی نماید؛ از او چه می‌خواهید؟ چرا که محقق گرداندن خواسته شما بر اوست. پس می‌گویند" ما نعیم اعظم تو را که از نعیم ملکوت تو بسیار بزرگ‌تر است می‌خواهیم"
دوباره انس و جن و ملایکه مقرب دهشت کرده و می‌گویند: چه نعیمی بزرگ‌تر از آنچه که پروردگارشان به آنان عطا نمود و رد کردند؛ وجود دارد؟ ای عجب از کار این مردمان که محبوب خداوندند و محب او!"
آنگاه خداوند به تمام بندگانش می‌فرماید: همگی وارد بهشت شوید؛ شما را مورد مغفرت قرار داده و در نفس خود راضی شدم و رحمت من در برابر سختی غضب و عذابم برایتان شفاعت کرد.
آنگاه تمام کسانی که بخاطر شنیدن این امر از پروردگارشان؛ ترس و فزع از قلب‌های شان رخت بربسته ؛به بندگان نعیم اعظم می‌گویند:
{قَالُواْ مَاذَا قَالَ ربّكم قَالُوا الحقّ وَهُوَ الْعَلِيُّ الْكَبِيرُ} [سبأ:۲۳].
{گويند: پروردگارتان چه گفت؟ گويند: سخن حق گفت. و او بلندمرتبه و بزرگ است.}
اینجاست که نعیم اعظم محقق می‌شود و پرده از روی حق کنار خواهد رفت و اسم اعظم برای همگام واضح و روشن می‌گردد.
سپس مهدی منتظر و انصارش در پیشگاه رب المعبود به خاک افتاده و سجده می‌کنند و تمام بندگان خداوند در ملکوت با اختیار و یا اجبار سجده خواهند کرد؛ حتی شیاطین در حالی که خوار شده‌اند به سجده می‌افتند. تصدیق فرموده خداوند تعالی است:
{وَلِلّهِ يَسْجُدُ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ طَوْعًا وَكَرْهًا وَظِلالُهُم بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ} صدق الله العظيم [الرعد:۱۵]
اما شیاطین نمی‌توانند با قلب‌هایی که از شدت خلوص خاشع و گریان است سجده کنند؛ به راستی که این سجود برای اطاعت از امر خلیفه خداوند رحمان بعد از تحقق نعیم اعظم است.
و شاید ابلیس بخواهد حرف مهدی منتظر را قطع کرده و بگوید:" امام مهدی؛ چرا خداوند ما را مشمول رحمت خود نمی‌فرماید؟" امام مهدی درپاسخ می‌گوید: چنین نیست؛ رحمت خداوند همه چیز را دربرمی‌گیرد ابلیس؛ اما قلب‌های شما تا روز قیامت نیز هم چنان مملو ازحقد و حسد و بغض است، به سوی پروردگارتان توبه کرده و بگویید پروردگارا؛ رحمت و علمت همه چیز را فرا می‌گیرد؛ بعد از اینکه به خود ظلم کرده و از رحمتت مأیوس شدیم؛ ما را ببخش و بر ما رحم کن؛ وعده تو حق است و تو ارحم الراحمینی.
علت فتنه ابلیس؛ کفر و حسد به درجه خلافت بود. ابلیس بر پروردگار خود خشم گرفت و علت غضب او این بود که چرا خداوند جن را به این کرامت و درجه خلافت نرسانده و ابلیس را خلیفه‌ی تمام ملکوت ملایکه و جن و انس نگردانده است؟ اما راز خلقت برای ما روشن شده است؛ به راستی که خداوند ما را برای اینکه چه کسی را به خلافت ملکوتش بگمارد نیافریده است. بلکه می‌فرماید:
{وَمَا خَلَقْتُ الجنّ وَالإِنسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُونِ} صدق الله العظيم
ای بندگان جن و انس خداوند که ابلیس و تمام شیاطین نیز درمیانشان هستند؛ همگی به دعوت امام مهدی پاسخ داده و استکبار نورزید تا با بیان حق قرآن شما را به راه خداوند رحمن هدایت کنیم و ما از صادقينیم. شاید یکی از مسلمانان سخن مرا قطع کرده و بخواهد بگوید:" ناصر محمد یمانی؛ ای عجب از کار تو؛ چگونه می‌خواهی شیاطین را به راه حق پروردگارشان هدایت نمایی؛ خداوند آنها را غضب و لعنت نموده و لعنت خود و ملایکه و تمام مردم را بر آنان حلال کرده است! درحالی که لعنت بر آنان حلال شده؛ چگونه اگر به سوی خداوند بازگردند توبه آنها را بپذیرد؟ ناصر محمد آیا نزد خود دلیل داری که خداوند هرکس را که توبه و انابه نماید؛ خواهد بخشید؛ درحالی که لعنت خداوند و ملائکه و تمام مردم بر او روا شده است؟" امام مهدی در پاسخ می‌گوید: خداوند تعالی می‌فرماید:
{كَيْفَ يَهْدِي اللَّـهُ قَوْمًا كَفَرُ‌وا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّ‌سُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللَّـهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿٨٦﴾ أُولَـٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّـهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿٨٧﴾ خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنظَرُ‌ونَ ﴿٨٨﴾ إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ رَّ‌حِيمٌ ﴿٨٩﴾} صدق الله العظيم [آل عمران].
وسلامٌ على المُرسلين، والحمدُ لله ربّ العالمين..
خليفة الله وعبده الإمام المهدي ناصر محمد اليماني.
ــــــــــــــــــــــ
به خداوند قسم که اگر بندگان نعیم اعظم نبودند؛خداوند احدی را از آتش خارج نمی ساخت
